Tantra en Zelfliefde
Hoe is het wanneer je als kind niet werd gezien, dat je niet op handen werd gedragen niet de liefde en veiligheid hebt gekregen of positieve bevestiging kreeg van je ouders? Bij verdriet was vaak de reactie “je moet je niet aanstellen” of bij boosheid was onbegrip of misschien wel fysiek of emotioneel geweld. Je leerde emoties al snel weg te drukken en de poort van verdriet en boosheid sluit zich. Pijnlijk hebben we onze emoties verdrongen, we hebben als kind geen gezonde autonomie kunnen opbouwen en de gevolgen voor later zijn groter dan we denken.
Maar ook hoog gevoeligheid mocht er misschien niet zijn en zolang je je binnen de lijntjes gedroeg was er niets aan de hand. Door onbegrip en onwetendheid van je omgeving kon je je niet uiten. Je bleef liever onzichtbaar en buiten de gebaande paden van het leven kon je niet volledig jezelf zijn. Waardoor je je maar aanpaste en je best deed om niet op te vallen, dat wat ook kon leiden naar juist opstandigheid.
Wanneer je als kind geen gezonde autonomie hebt kunnen opbouwen zoek je dat later onbewust bij anderen. In een liefdesrelatie kan dit leiden tot afhankelijkheid, jaloezie en onzekerheid. Maar ook het tegengestelde is mogelijk doordat je als overlever je alertheid zo hebt ontwikkeld dat je niemand meer echt vertrouwt en je emotionele en kwetsbare kant op slot zit. Je laat anderen niet toe omdat je het altijd al zelf hebt moeten doen en onbewust interpreteren we dat we niet goed zijn zoals we zijn en erkennen we niet onszelf (geen zelfliefde).
Als volwassene kan bewustwording van jouw verleden meer en meer leiden naar emotionele vrijheid. Maar ook dit kan weer pijnlijk zijn en onbalans scheppen in je leven. Het oude systeem van overleven word pijnlijk zichtbaar en komt weer in het licht. Het nieuwe is nog niet duidelijk aanwezig waardoor de verwarring toeneemt. De poort van boosheid en verdriet opent zich weer en alles komt weer boven. Essentieel is dan om alles weer toe te laten en het neutraal te kunnen observeren je word het object en subject tegelijk. Loslaten begint met erkenning, toelaten en inzichten. Zodat je als volwassene steeds meer in je emotionele vrijheid mag gaan ontspannen en je kind mag gaan omarmen en onvoorwaardelijk lief mag hebben (zelfliefde).
Om dit alleen te doen is eng en angstig en ook al is de weg vrij het is moeilijk om alleen te lopen. Daarom reikt het Tibetaanse Boeddhisme je een hand, een veilige hand gevuld met compassie en begrip “ je bent goed zoals je bent”.
Tekst die Charlie Chaplin schreef op zijn 70e verjaardag op 16 april 1959.
Toen ik van me Zelf ging houden ✨
“Toen ik van mezelf begon te houden,…
zag ik in dat mijn onrust en emotioneel lijden signalen zijn,
dat ik niet leef in harmonie met mezelf.
Nu weet ik: dat is AUTHENTICITEIT.
Toen ik van mezelf begon te houden,
begreep ik hoeveel ik iemand kan kwetsen
als ik plotseling verlangens opdring
zelfs als ik wist dat de tijd er niet rijp
voor was en de ander er niet klaar voor was
zelfs als ík die ander was.
Nu weet ik: dat is RESPECT.
Toen ik van mezelf begon te houden,
verlangde ik niet langer naar een ander leven
en zag ik dat alles in de wereld om me heen
een uitnodiging is om me te ontwikkelen.
Nu weet ik: dat is GROEI.
Toen ik van mezelf begon te houden,
begreep ik dat ik altijd op het juiste moment op de juiste plek ben
en dat alles gebeurt op precies het juiste moment.
Ik kan dus rustig zijn.
Nu weet ik: dat is ZELFVERTROUWEN.
Toen ik van mezelf begon te houden,
stopte ik om elke minuut te vullen en
plannen voor de toekomst te maken.
Nu doe ik alleen dat waar ik blij van word
waar ik van houd en wat mijn hart laat zingen
op mijn eigen manier en in mijn eigen tempo.
Nu weet ik: dat is EENVOUD.
Toen ik van mezelf begon te houden,
heb ik me bevrijd van alles wat niet goed voor me was:
voeding, mensen, spullen, situaties
en alles wat aan me trok, wat me weg leidde van mezelf.
Eerst noemde ik het ‘gezond egoïsme’.
Nu weet ik: dat is LIEFDE VOOR JEZELF.
Toen ik van mezelf begon te houden
stopte ik met steeds mijn gelijk willen halen
en sindsdien merk ik steeds vaker
dat niets zwart of wit is.
Nu weet ik: dat is BESCHEIDENHEID.
Toen ik van mezelf begon te houden
wilde ik niet langer in het verleden leven en me geen zorgen
meer maken over de toekomst.
Nu leef ik alleen in het moment
in het hier en nu, waarin alles gebeurt.
En ik noem dat: ZIJN.
Toen ik van mezelf begon te houden
zag ik in dat mijn gedachten met me aan de haal kunnen gaan
en me een naar gevoel kunnen geven.
Maar toen ik mijn hart liet spreken, werd mijn geest een waardevolle bondgenoot.
Nu noem ik deze verbinding: de WIJSHEID VAN HET HART.
Wanneer we van onszelf gaan houden
hoeven we niet langer bang te zijn voor confrontaties
met onszelf of met anderen.
Zelfs sterren botsen weleens
en daaruit worden weer nieuwe werelden geboren.
Nu weet ik: dat is LEVEN!”
~ Charlie Chaplin
In liefde, licht en balans,
Johan Raaimakers